تنها دلیل بودنم

کمرم را خم میکنم، روی زانوهایم مینشینم،کوتاه میشوم تا به آسمان برسم و میبوسم آن دو ستاره درخشان را و میبویم آن نفس خدایی را که تا عمق جانم پر از اوست.می ستایم با همه وجودم لحظه لحظه بودنت را.نگه میدارم لمس دستانت را بر جای جای بدنم برای ساعتهای دور از تو دستان نوازشگر یا حتی خشمگینت را که تنبیه هم میکند مادر را این روزها.فدای همه ثانیه های بودنت.   این روزها احساس بی وزنی میکنم انگار در خلا مانده ام نمیدانم بالا میروم یا پایین می آیم درونم کسی فریاد خستگی سرداده. اما تو جهانی دیگری.با تو همه چیز خوب است هیچ واژه ای معنای بد ندارد همه چیز در آرامش است.چه اهمیتی دارد که نقش بازی کنم.چه اهمیتی دارد که خودم را گم کرده ام.تورا دارم ...